Het heeft even geduurd voor ik er iets over wilde schrijven, want het kwam nogal hard bij me binnen.
Joyce Dijkgraaf, mijn zanglerares en vriendin is 24 september bij een zwaar ongeval betrokken geraakt en heeft haar strijd 25 september verloren.
Zij was degene die mij mijn stem heeft laten vinden en mij geleerd heeft dat niets onmogelijk is met je stem. Daarnaast hebben we tijdens de zanglessen, maar ook buiten de lessen om erg veel gesproken over alles in het leven. De ups en de downs. Zij spiegelde mij, heeft me geleerd dat je als je ergens heen wil, je er gewoon voor moet gaan. Dankzij haar heb ik gekozen voor mijn opleiding coaching, die me zo goed is bevallen dat ik nu toegepaste psychologie studeer. Ik neem haar lessen mee, ik ga voor wat ik wil bereiken en ik zal er hoe dan ook komen.
Het prachtige afscheid afgelopen zaterdag was zoals zij was, mooi, vol muziek en gevuld met liefde.
Ik leef mee met de nabestaanden en ik hoop dat zij alle steun zullen vinden die zij nodig hebben om dit verlies te verwerken.
Joyce, jij hebt zo veel voor mij betekent, je zal voortleven in mijn muziek en in mijn hart.